rozdział 14. Some days, some nights.

Rozdział szybciej bo święta :)) Dedykuję go moim kochanym. Karolina, Marta, Kasia, Natalia to dla was i do jutra <3
Dziekuję wam bardzo za wreszcie długie komentarze były 3  ;)  Co prawda czekałam na nie do 13 rodziału ale było warto i proszę o więcej takich <3
Teraz następny rozdział no i HOPE YOU LIKE IT !

*perspektywa Nialla*
Rozmyślam już któryś dzień jak im pomóc. Męczy mnie to wszystko. Męczy mnie myśl o ich cierpieniu ale i męczy mnie bawienie się w niańkę Zayna. Nie powiedzieliśmy mu nic o telefonie Endżi bo baliśmy się go zdołować jeszcze bardziej. Ale co wy on by nas nawet nie słuchał.
No i dziś w nocy nagle mnie olśniło. Jest jeden mam nadzieję skuteczny sposób by jakoś dotrzeć do ukaranej. Podzielę się nim z chłopakami i poproszę moją Jadie o pomoc.
*perspektywa Endżi*
To już któryś z kolei dzień w którym funkcjonuję normalnie, Dziś jest chyba niedziela bo słychać tatę na dole.
Gdy zeszłam wypalił coś w stylu:
- O już chodzisz?
- A co? Przegapiłeś moment w którym się nauczyłam? A nie ty wszystko przegapiłeś.. nawet moje życie.
- Masz zamiar mi pyskować ?   I co my mamy powiedzieć znajomym co ?  - zapytał podnosząc ton.
- Hm.. co możecie powiedzieć znajomym...  - zaczęłam mówić pukając paznokciami w kubek z herbatą- na przykład możecie powiedzieć, że jesteście okropnymi rodzicami, niszczycie życie swojej córki. Aa i możecie dodać że was nienawidzę.  Tak to będzie odpowiednie słowo. A zanim zaczniesz coś do mnie mówić ' tatusiu' pozwól, że trzasnę drzwiami za sobą. - i wykonałam co powiedziałam.
Wzięłam herbatę choć tak na prawdę jej nie wypiję. Jest lato a ja chodzę w długim rękawie i długich spodniach by zakryć moje rany od cięcia.
W sumie gdybym nie wychodziła z pokoju nie musiałabym tego robić, ale teraz musze pokazać rodzicom. że jestem silna i nigdy, nigdy, nigdy nie przekonają mnie do zrezygnowania z  miłości.
*dzień póżniej*
Poniedziałek więc gdy wstałam taty już nie było na szczęcie. Wolę siedzieć w domu z mamą bo z nią da się jeszcze jakoś wyżyć w jednym pokoju. Siedziałam w salonie i złapałam jakieś kolorowe czasopismo. Przeglądałam a mama czytała książkę na drugim fotelu.
Nagle zaczęłam się śmiać w niebogłosy bo przeczytałam że mamy ulubiona piosenkarka chciała złapać jakiegoś typa na dziecko.
- Haha. Słuchaj tego twoja ulubiona drę mordę paniusia chciała złapać jakiego milionera na dziecko.- powiedziałam.
- Co ty mówisz?  Nie możliwe ! Pokaż - energicznie odłożyła książkę wstała z fotela i pochyliła się nade mną. Nie zauważyłam, że odruchowo podwinęłam rękawy i zamiast na artykuł uwagę zwróciła na moje blizny.
- Dziecko co ty sobie tu zrobiłaś ? CO TO  JEST ? jezu co my teraz powiemy znajomym?- gadała.
- ZNOWUU ! ' CO POWIEMY ZNAJOMYM?' - przedrzeźniałam ją i tatę- Powiecie prawdę ! Powiecie, że lubicie niszczyć córce życie. Że nigdy sie nią interesowaliście a teraz gdy zachciało wam sie być odpowiedzialnym rodzicem zabroniliście jej żyć normalnie, kochać, cieszyć się. Że przez was straciła sens życia, wszystko co do tej pory miała i co było dla niej ważne. I że jesteście cholernymi egoistami, że przez was dziecko się samookalecza bo nie wytrzymuje tego wszystkiego, że jest w stanie się zabić ! CHCESZ JESZCZE COŚ DODAĆ CZY MAM ZNÓW UCIEC DO SIEBIE?
- Angela ale ty .. ? Ty to tak sama sobie ?
-  NIE SĄSIADKA MI ZROBIŁA JAK SPAŁAM U NIEJ W KRZAKACH.
- Ja przepraszam.. ja nie wiedziałam.. dla ciebie na prawdę to .. ja myślałam, że.. bo ja... wydawało mi się że to dla twojego dobra.
- Masz rację . wydawało ci się. zrobiliście mi najgorszą możliwą rzecz.
- Ja.. Na prawdę cię przepraszam. Czy jest coś co mogę zrobić byś mi wybaczyła ?- zapytała najwyraźniej poruszona tym wszystkim bo o tym mówiła jej mina.
- Anulować karę to po pierwsze.
- Chciałabym.. ale boję się reakcji ojca. Wiesz jaki on jest.. a jeszcze gdyby zobaczył u ciebie te rany...
- Tak. Rozumiem. Terror w domu....
- Ja przepraszam..  - mówiła dalej
 - Chciałabym ci wierzyć .- powiedziałam i odeszłam.
* kolejnego dnia*
Po obiedzie zamówionym przez mamę z restauracji ktoś zadzwonił do drzwi.
Mama poszła otworzyć, a ja zaraz za nią bo ciekawiło mnie kto mógł nas odwiedzić. Przed drzwiami stała jakaś nie wysoka dziewczyna o długich lekko falowanych ciemnych włosach związanych w dwa kitki. Nie miała makijażu a na nosie wielkie zerówki. Ubrana była w balerinki, krótkie dżinsowe spodenki, koszulkę i granatową marynareczkę. Wyglądała bardzo podobnie do Jade.
- Słucham ? - zapytała mama.
- Ja przyszłam do Angeli. To pani córka ? - powiedziała głosem zaraz... głosem JADE ?
- Tak, ale niestety..
 -  O to ty  ! Ale się zmieniłaś. Pamiętam jak ostatni raz cię w podstawówce widziałam- mówiła już patrząc w moją stronę, choć wciąż stała przed drzwiami - Jestem Ja.. Jessica.Chodziłam z pani córką do jednej klasy i kumplowałyśmy się kiedyś. Wie pani potem wyprowadziłam się do Dublina ale teraz wróciłam i postanowiłam zobaczyć się ze starą znajomą. Miałam nadzieje, że wciąż tu mieszka i jak widać tak.- uśmiechnęła się promiennie.
- Oh.. Koleżanka z podstawówki ?  To proszę wejdź na chwilkę, ale nie za długo dziewczynki. Pamiętaj masz karę Endżi. Może herbaty chcesz ? Chodźcie do salonu.- proponowała mama.
- Oh chętnie - powiedziała Jade.
I zasiadłyśmy z moją mamą w salonie. Co chwilę musiałyśmy wymyślać na zmianę historyjki o tym jak się poznałyśmy i tego typu - A pamiętasz jak ? - hahaha tak , a jak ? - NO JASNE !
W końcu do mamy zadzwonił telefon i wyszła do ogrodu porozmawiać. Wtedy mogłam mówić już normalnie.
- JEJU, wreeeeszcie !  Jak ty na to wpadłaś? -zapytałam
- To  nie ja. To Niall. Jemu trzeba dziękować.\
- To pocałuj go ode mnie. A teraz opowiadaj  co się u was dzieje, słyszałam, że jesteś z Niallem, że Hazzie z Cher się udało no i mów co u Malika.
- A więc tak u nas nic się nie dzieje. Tak udało nam się z Niallem ale to wszystko dzięki tobie.  Harry odważył się i porozmawiał z Cher i są razem. Dziwne nie ?   A co u nas no jesteśmy zmęczeni trochę bo na zmianę bawimy się w niańkę ...- i tu przerwała bo mama znów wróciła do pokoju/.
- Reklama- oznajmiła.
Do końca wizyty nie wyszła z pokoju ani razu. Nie dowiedziałam się czym są zmęczeni, ani nic o Zaynie.
______________________________________________________________________________
A więc tak pamiętajcie jeszcze, że im więcej waszych komentarzy i czym są dłuższe to krócej czekacie na rozdział . Więc
KOMENTOWAĆ !